Όταν θέτουμε όρια στις σχέσεις μας, συχνά αντιμετωπίζουμε διάφορα συναισθήματα, μεταξύ των οποίων είναι και η ενοχή.
Η ενοχή προκύπτει από τον φόβο της απόρριψης, της απογοήτευσης ή ακόμη και του να προκαλέσουμε πόνο σε κάποιον που αγαπάμε. Ωστόσο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα όρια είναι απαραίτητα για την υγιή λειτουργία κάθε σχέσης. Αποτελούν τη βάση του σεβασμού προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους.
Τα όρια μας προσδιορίζουν το πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν και το πώς εμείς θέλουμε να αντιμετωπίζουμε τους άλλους.
Καθώς θέτουμε αυτά τα όρια, μπορεί να αντιμετωπίσουμε ενοχή για το ότι “απορρίπτουμε” ή “περιορίζουμε” τους άλλους. Ωστόσο, αυτή η ενοχή συχνά προέρχεται από μια υποσυνείδητα προγραμματισμένη αντίληψη περί ευγένειας και αυτοθυσίας.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το να θέτουμε όρια δεν είναι ένδειξη αδιαφορίας ή απορρίψεως, αλλά αναγνώρισης των αναγκών μας και της αξίας μας. Η ενοχή μπορεί να είναι μία φυσιολογική εξέλιξη αυτής της διαδικασίας, αλλά δεν πρέπει να μας εμποδίζει από το να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας.
Το να θέτουμε όρια είναι μια έκφραση αγάπης προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
Είναι ο τρόπος μας να δείχνουμε πώς θέλουμε να μας σέβονται και πώς είμαστε πρόθυμοι να σέβονται τις ανάγκες και τα όρια τους. Και παρά την ενδεχόμενη ενοχή, η αίσθηση αυτή εξαφανίζεται συνήθως με τον χρόνο, αφήνοντάς μας με πιο υγιείς και σταθερές σχέσεις.
